Al gauw kwamen we tot de conclusie dat we te weinig aandrukbalken op voorraad hebben en na een paar uurtjes werken waren we dan ook technisch werkloos. Doeme, doeme, …

We besluiten om dan maar huiswaarts te keren en van de nood een deugd te maken en een keertje voor donker thuis te zijn. Net als we willen vertrekken stopt er een auto en stapt er iemand uit. Of ze even een kijkje mogen komen nemen op onze bouw. Uiteraard staan we hier altijd voor open. We delen maar wat graag onze passie voor strobouw met toekomstige strobouwers!

We geven een korte rondleiding en voorzien onze gasten van de nodige uitleg. We vinden het altijd leuk om onze ervaringen te delen, dus bezoek stoort ons eigenlijk nooit. Na de “toer” rijden we naar huis, met de welkome uitnodiging dat als ze een keertje willen helpen, ze uiteraard altijd welkom zijn.

Daarna naar huis, waar Eefje en ik samen genieten van een rustige avond en Papa Jef alvast onze bestelling voor extra aandrukbalken doorgeven.

Vandaag, maandag, heb ik op ’t werk even gezocht naar een mogelijke leverancier voor beits zodat we deze week alvast kunnen beginnen met het behandelen van de ramen en dan zaterdag hopelijk eindelijk de laatste stromuur kunnen afwerken…

Papa Jef is ook al vroeg van de partij en begint samen met mij met het opmeten van de ramen. Eefje en Jens werken ondertussen boven verder aan de verrekte muur van de zolder zodat die eindelijk ook af geraakt.

Na het opmeten begint Papa Jef met het monteren van de raamkaders van de eerste verdieping. Onze studio/atelier is een ideale werkplaats voor het op maat zagen en monteren van de raamkaders. Allereerst wordt het buitenkader aan mekaar gezet. Hiervoor worden de balken perfect op maat gezaagd met de verstekzaag met een zaagblad met een hele fijne tand. Ons zaagblad telt 48 tanden waardoor de balken perfect glad afgezaagd worden zonder te splinteren. Een echte must als je zelf je raamkaders wil maken, want met een grof zaagblad kun je niet precies zagen en krijg je grove randen.

Eerst worden de onderste en bovenste balken op lengte gezaagd over de volledige breedte van het raam. Daarna worden de verticale tussenstijlen op maat gezaagd, rekening houdend met de gemeten hoogte van het raam en de hoogte van de balken boven en onder. Dit kader wordt dan in mekaar geschroefd met drie lange schroeven per verbinding.

Voor de perfecte afwerking van het raam heeft Papa Jef op voorhand latjes van 25mm bij 25mm gemaakt waarin hij aan één zijde een groef van enkele milimeters uitgehaald heeft. Deze latjes worden met een verstek van 45° perfect op lengte gezaagd zodat ze per raam in het kader passen. Eerst worden de kortste latjes in het kader gelijmd en vastgenageld met een heel fijn nageltje, daarna worden de langste latjes ertussen geplaatst.

Omdat de langste latten nog kunnen buigen kunnen deze perfect tussen de andere latjes geklemd worden zodat er geen opening zichtbaar is in de hoeken. De nageltjes worden dan nog verborgen met behulp van wat “houtpasta”. Een preciesiewerkje, ideaal voor een kunstenares als mijn vrouwke!

Het eindresultaat is een perfect afgewerkt raam met een mooi randje rond het kader voor het glas.

Terwijl we hier mee bezig zijn, merken we dat er vooraan op straat een lek in de waterleiding is. De brandweer wordt gebeld die op haar beurt de technische dienst van de watermaatschappij contacteert om het lek te komen herstellen.

Onze woning wekt blijkbaar de interesse van de mannen van de watermaatschappij, want als het lek hersteld is komen ze een kijkje nemen op de werf. Het blijft fascinerend zo’n strobalenwoning.

Om de ramen beneden te kunnen opmeten moeten er nog enkele lage muurtjes gemaakt worden en hiervoor moeten we eerst een “tafel” maken waarin het stro zal komen en ervoor zorgt dat de horizontale balk voldoende waterpas komt om er het raamkader op te plaatsen.

Om dit gedaan te krijgen in een raamopening van iets meer dan 4 meter, zetten we eerst de verticale steunen. We plaatsen er op elke hoek en op 2 strobalen afstand van de buitenkant van het raam. Zo krijgen we 4 steunpunten waarop we de horizontale balken kunnen leggen. De steunbalkjes zijn 46cm hoog zodat we onze strobalen die 50cm breed zijn 4cm kunnen aandrukken. Twee strobalen boven mekaar worden normaliter 6cm samengedrukt, dus dit zou voldoende moeten zijn voor de stevigheid van de muur.

Als de verticale balkjes op hun plaats staan, zetten we eerst de strobalen ertussen en leggen daarna de op lengte gezaagde horizontale balken erop. Deze balken worden met de krik naar beneden gedrukt tot ze op de verticale balkjes rusten en dan in de verticale balkjes vastgeschroefd met 3 lange schroeven. Zo krijgen we een tafeltje van 52cm hoog waarop onze ramen kunnen rusten.

Namiddag krijgen we nog bezoek van collega-strobouwers uit West-Vlaanderen. We geven Peter, Liesbet en Manon een uitgebreide rondleiding met de nodige tekst en uitleg. Je kan zo zien dat het bij hun ook kriebelt…

We hebben heel wat bezoek gehad vandaag, maar tussendoor werd er toch ook flink doorgewerkt. Zo zijn er al 2 raamkaders volledig afgewerkt, werd de verrekte stromuur in de hoek van de zolder eindelijk afgewerkt en is de moeilijkste “tafel” voor het raam in de living beneden klaar.

Vandaag wordt er weer niet gewerkt, want mijn vrouwke en ik vieren vandaag onze eerste huwelijksverjaardag en ’t wordt dus de hoogste tijd dat ik mijn computerke weer afzet…

Het heeft zo ongeveer de hele dag geregend en dus waren we wat blij dat we al een dak boven ons hoofd hadden en binnenshuis konden werken, weg uit de regen.

Voordat we op de werf toekwamen hadden we wel een spannende rit achter de rug. De auto gaf namelijk eerst een storing aan met het servostuur, waarna hij zwaarder stuurde dan een oude vrachtwagen. Naarmate we verder reden vielen alle elektrische systemen zo’n beetje uit met als gevolg dat het dashboard oplichtte als een kerstboom: geen ABS meer, geen airbag, geen airco, geen radio, ruitenwissers op “supersloom”, lichten uit, … Enfin, we waren wat blij dat we de garage gehaald hebben. Later blijkt het allemaal mee te vallen: kapotte alternator waardoor de batterij niet meer oplaadt en er dus geen elektriciteit meer beschikbaar is voor alle elektrische systemen van de auto.

We pikken de camionette op bij ons moeder en rijden verder naar de werf. Daar zijn Papa Ronny en Jens al druk in de weer. Er worden balken op lengte gezaagd zodat we aan onze volgende muur kunnen beginnen. Vandaag beginnen we met de muur aan de achterzijde van de keuken. Dit is een muur die breder is dan de maximale lengte die je met strobalen in één keer kan overbruggen en brengt dus een extra uitdaging met zich mee. Om de muur in twee te delen moet er eerst een balk verticaal geplaatst worden. Ons eerste idee was om deze mooi in het midden te plaatsen om zo twee gelijke delen te creëren, maar dat zou ervoor zorgen dat we meer balken moeten doorzagen en dus eventueel meer verlieshout opleveren. We opteren er dus voor om de muur te splitsen op de lengte van een balk en daarna enkel voor het korte overblijvende stuk de balken om naar beneden te drukken in te korten.

We beginnen met het opvullen van de muur aan de linkerkant van de balk. Dat loopt exact zoals de muur van gisteren en al gauw liggen de onderste twee rijen balen op hun plaats.

Alvorens we verder naar omhoog de muur opvullen willen we eerst rechts van de balk op gelijke hoogte het stro insteken om te voorkomen dat onze verticale balk te veel gaat plooien. Deze stelt ons echter voor een nieuw vraagstuk. Deze muur vormt namelijk een hoek waar twee muren aansluiten en dit stelt het probleem dat we iets moeten bedenken om de strobalen van de twee muren naar beneden te kunnen drukken en de horizontale balken vast te zetten.

Nu, hoe had onze architect dat gisteren weer uitgelegd? Doeme, ik heb blijkbaar niet zo heel goed opgelet, want ik weet het niet meer. Na even overleggen laten we dit even rusten om over na te denken.

We besluiten om alvast de OSB-platen van de vloer in de keuken definitief vast te nagelen zodat deze al afgewerkt zijn.

Als we daarmee klaar zijn vullen we de openingen in de stromuur van gisteren nog op met wat los stro zodat er geen isolatiegaten overblijven. We zijn daar net mee klaar als Esbjorn en Nele toekomen. Dit sympathiek koppel is ook van plan om een strobalen woning te bouwen en bereiden zich hierop terdege voor door enkele strowerven te gaan bezoeken. Vandaag waren wij dus aan de beurt en we geven met plezier een rondleiding in onze strohuisje in wording.

Als we bij het verhaal komen dat we nog wat gaten moeten opvullen omdat strobalen nu eenmaal niet mooi rechthoekig zijn, vertelt Esbjorn ons dat we die balen best wel wat rechter kunnen maken alvorens die te gebruiken. Verwondering alom (enfin, bij ons toch)… Als hij het even demonstreert blijkt dit nog vrij eenvoudig te zijn ook. Aan de ronde zijde van een strobaal, pluk je aan de uiteinden aan het stro zodat de strobaal rechter wordt en hij beter aansluit. Dat gaat ons ongetwijfeld heel wat tijd en energie sparen doordat er minder gaatjes gaan moeten opgevuld worden.

Na het bezoekje is het weer de hoogste tijd om de strowerf op te ruimen en naar huis te rijden. Morgenvoormiddag gaan we onze collega strobouwers, Ward en Katleen, een bezoekje brengen en een handje toesteken bij het leggen van de eerste balken van hun houtskelet. Leuk om een keer iets te kunnne terugdoen voor mensen die ons ook al goed geholpen hebben.

Er wordt beter weer verwacht morgen, dus hopelijk krijgen we aardig wat werk verzet en schiet er nog voldoende tijd over om ook bij ons nog wat verder te werken aan het dak.