Voor de ‘fans’ alvast enkele teaser foto’s van onze keuken in wording.

Op zondag zijn Eefje en ikzelf druk doende geweest om het afwaseiland en de nieuwe kastjes van een laagje primer te voorzien. Daarna gaan we even langs bij Spiraal Keramiek in Zonhoven, waar we van de opendeurdag gebruik maken om alvast een mooie fruitschaal uit keramiek te kopen voor op het afwaseiland. We zien in de winkel ook enkele mooie zelfgemaakte hanglampjes hangen en die inspireren ons om later enkele spots op maat te laten maken.

Daarna rijden we naar mij zus, Astrid, in Balen. We mogen van hun een oude zetel hebben die anders naar de kringwinkel zou verhuisd zijn. We kijken al uit naar ons eerste avondje in de zetel, maar voordat het zover is gaan we eerst nog even langs de frituur voor ons wekelijkse frietje. Tradities moeten in ere gehouden worden, nietwaar? Alvorens definitief in onze zetel te kunnen ploffen moeten we nog een paar dingen doen. Eefje voorziet de plint van het afwaseiland alvast van de eerste laag van de definitieve lak terwijl ik de zetel monteer en een stopcontact in het afwaseiland plaats. Zo kan de vaatwasser meteen in het stopcontact morgen!

Zo zijn we in de badkamer begonnen met de afwerking van de muren door beneden een houten lambrisering aan te brengen. We hadden nog een heel deel planken van de vloer over en deze kunnen daarvoor perfect gebruikt worden. Deze werden eerst door Papa Jef van aan de voorzijde langs twee kanten van een schuin kantje voorzien zodat we tussen twee planken een kleine V-vormige inkeping krijgen. Dat geeft een iets minder saai eindresultaat.

De planken worden daarna allemaal op dezelfde lengte gezaagd alvorens ze tegen de muur geschoten worden. Hiervoor meten we eerste de eerste plank af en deze wordt daarna als mal gebruikt voor de overige planken. Dat gaat een stuk sneller dan telkens elke plank apart opnieuw af te meten. De planken zijn voorzien van een tand en een groef zodat ze goed in mekaar passen, een beetje zoals de laminaat. Nu willen de planken niet altijd even vlot in mekaar schuiven, dus gebruiken we een stootblokje (zelf gemaakt van een stukje overschot) om de planken die niet willen meewerken netjes op hun plaats te kloppen en daarna vast te schieten met heel fijne nageltjes.

Aan de muur van het badkamermeubel, brengen we de lambrisering enkel daar aan waar het meubel niet tegen de muur zal komen. Zo zijn er een aantal kortere planken die we alsnog kunnen hergebruiken en zijn we meteen zeker dat we voldoende planken hebben om de volledige badkamer op dezelfde manier af te werken. Deze kortere planken moeten wel eerst nog van hetzelfde schuine kantje voorzien worden, dus dit deel gaan we later verder moeten afwerken. Aan de muur van het bad stoppen we ongeveer daar waar de schacht zal moeten komen, want de lambrisering zal hier uiteraard de schacht moeten volgen.

Terwijl ik me zo in de badkamer amuseer, werkt Eefje de stopcontacten af met afdekplaatjes. Dat ziet er dan meteen al een stuk beter uit. Op de binnenmuren zijn de stopcontacten daarmee helemaal afgewerkt, op de buitenmuren (de leemmuren) moeten we hier en daar nog wat extra leem aanbrengen om alles rond het stopcontact netjes af te werken. Dat zullen we doen samen met het plaatsen van de plinten en dat wordt dus een van de allerlaatste werkjes.

Op zaterdag is Papa Jef ons weer een handje komen toesteken.

Terwijl wij de keukenkasten van de gerecupereerde keuken van de garage sorteren om te zien welke we kunnen hergebruiken en hoe, knutselt hij in de badkamer alvast het kaderwerk in mekaar voor de schacht. Daarna plaatsen we samen de keukenkasten tegen de keukenwand aan en zetten deze al netjes op hoogte met speciaal daarvoor voorziene pootjes. Dit zijn stevige poten uit metaal en zijn daarmee zeker stevig genoeg om het gewicht van de keukenkasten te dragen. Bijkomend voordeel van deze pootjes is dat ze individueel in de hoogte verstelbaar zijn, zodat je je keuken 100% waterpas kan zetten.

Er staan twee grotere kasten met elk twee deurtjes links van het fornuis en rechts van het fornuis zetten we een grotere kast met twee grote laden en nog een klein kastje. Zo past het nagenoeg perfect tegen de muur. Enkel rechts zal Papa Jef nog een klein stukje kast op maat maken om alles perfect te laten aansluiten. Als werkblad gebruiken we voorlopig enkele oude vezelplaten, afgewerkt met een goedkoop tafellaken. Et voilà, de eerste versie van onze keuken is een feit.

Later zullen we deze eiken keuken nog van een laagje verf voorzien zodat ze beter in het interieur zal passen. Nu steekt het bruin nog iets te fel af tegenover ons oud-witte fornuis.

Op zondag worden de laatste stopcontacten op zolder ingebouwd en wordt de aarding voor onze zonnepanelen van de zolder naar beneden gebracht. Daarna amuseer ik me met het uittekenen van alle elektriciteit op een situatieplan. Dan kunnen we dit bezorgen aan E.V.I. zodat zij ons eendraadsschema kunnen opstellen en we onze keuring voor elektriciteit kunnen aanvragen.

Vanmorgen kwam Papa Jef dan weer langs om een handje te komen toesteken. Hij heeft thuis alvast de treden en steunen voor de trap van de studio/atelier naar de gang van het 1ste alvast klaar gemaakt.

Terwijl ik het laatste stukje laminaat in de keuken op zijn plaats leg, plaatst Papa Jef de trap op de studio/atelier. Hiervoor worden eerst in de laag leem tegen de draagbalk van het skelet gleuven uitgeslepen tot tegen de balk zodat de steunen rechtstreeks op de balk bevestigd kunnen worden. Daarna wordt er met een speciaal machientje een uitsparing gefreesd uit zowel de steun als uit de plank die als trede gaat dienen. Tenslotte worden de treden bevestigd met houtleem en met een “koekje” dat in de sleuven zit om de trede op zijn plaats te houden. Om de lijm te laten drogen wordt er een lat gespannen tussen de trede en het plafond zodat er voldoende druk wordt uitgeoefend en alles perfect in mekaar blijft zitten.

Om de keuken te kunnen opmeten gaan Papa Jef en ik daarna ons fornuis oppikken bij Elektro Schroeyen in Eversel. Als we dit op zijn plaats zetten in de keuken kunnen we perfect opmeten hoe breed de kasten gemaakt moeten worden. Ons fornuis, een Boretti met 6 vuren, blijkt helemaal niet zo licht te zijn en dus hebben we de grootste moeite om het in ons camionnetteke te laden. Dat belooft niet simpel te worden om het fornuis op zijn plaats te krijgen.

Ik doe een paar telefoontjes, maar blijkbaar is er niemand te bereiken vandaag. Het ziet er naar uit dat Papa Jef en ik deze klus onder ons getweeën gaan moeten klaren. We gebruiken riemen om onder de palet te schuiven en met deze riemen het fornuis te tillen en zetten het dan op een klein karreke met wieltjes dat we gelukkig nog hadden staan. Onder het karreke hebben we een stevige plaat multiplex gelegd, want in zand rijdt zo’n karreke niet goed, zeker niet met het gewicht van het fornuis er nog eens op. Dan leggen we voor de plaat een tweede plaat en rijden we het fornuis plaat per plaat een stukje verder tot achter aan de schuifdeur.

Daar wordt het fornuis uitgepakt en zo maken we het al een stuk lichter door de gietijzeren platen er af te nemen en alle schalen uit de oven te verwijderen. Daarna tillen we het met zijn tweeën naar binnen op twee styrofoam platen van de ondervloer. Nu kunnen we het netjes naar zijn plaats schuiven. Klus geklaard!