We hebben dan wel de strocursus al gevolgd gehad bij Casa Calida, maar dat is ondertussen alweer meer dan een jaar geleden, dus een goeie opfrissing was zeker welkom.
Als voorbereiding hadden we gisteren al een boel wilgentakken op lengte gesneden en aangescherpt. Om de juiste lengte van de wilgentakken te bepalen, neem je de hoogte van twee strobalen op mekaar gestapeld, min 15 centimeter. In ons geval is dat dus 2 keer 50 cm – 15 cm, oftewel ongeveer 85cm.
We beginnen met de eerste rij strobalen op hun kant tussen de balken van de eerste muur te plaatsen. Alsof ze op maat gemaakt zijn, komen deze perfect uit tussen de twee balken. De tweede rij hierboven moet in verband geplaatst worden, dus beginnen we met een halve strobaal. Om een strobaal te splitsen ga je als volgt te werk:
- Plaats het uiteinde van een lange sergeant op de plaats waar de strobaal gesplitst moet worden en sla deze er goed tussen.
- Klem de strobaal goed vast met de sergeant. De makkelijkste manier is om met de hamer tegen het onderste uiteinde van de sergeant te meppen totdat hij goed klemt.
- Snijd je de koorden die strobaal samenhouden door.
- Haal de strobaal voorzichtig uit mekaar. Indien je een strobaal in twee gelijke delen splitst of in twee delen die allebei groot genoeg zijn om te gebruiken, plaats je een sergeant op de beide halve strobalen. Zo krijg je twee bruikbare helften.
- Gebruik een stevig touw (vlaskoord gaat het best) om de strobaal weer samen te binden. Zorg hierbij ervoor dat het koord voldoende strak aangespannen wordt, anders valt je strobaal uit mekaar.
- Klaar!
Vul de tweede rij op tot je op het uiteinde opnieuw een halve strobaal nodig hebt. Meet de afstand die je moet opvullen en tel hier ongeveer 5cm bij. Dat is de lengte die je nodig hebt om de laatste strobaal op maat te splitsen. De laatste strobaal moet iets breder zijn dan de open ruimte om er zeker van te zijn dat deze voldoende klemt.
Probeer bij het plaatsen van de strobalen er op te letten dat je deze al zo gelijkmatig mogelijk plaatst. Voorkom zo veel mogelijk putten en bulten, dat vergemakkelijkt later het lemen.
Als de twee rijen strobalen op hun plaats zitten, ga je de strobalen met mekaar verbinden door middel van de op maat gezaagde wilgentakken. Gebruik twee wilgentakken per volledige strobaal. Eentje aan elke helft, zodat deze verbonden wordt met de strobaal eronder. Om de stokken in de strobaal te kloppen, kan een zware hamer handig zijn.
Als er twee rijen op hun plaats liggen, is het tijd om deze aan te persen. Hiervoor plaatsen we twee balken van 6cm dik en 17,5 cm breed tussen de vertikale balken van de muur die we opvullen. De horizontale balken worden eerst op de juiste lengte gezaagd, zodat ze juist tussen de vertikale balken passen.
De balken worden samen gehouden door dichtbij het uiteinde van de balken deze met mekaar te verbinden met behulp van een tijdelijk balkje. Dit wordt met 4 schroeven vastgezet, twee in elke balk zodat de balken perfect samen blijven en met een opening tussenin zodat deze samen exact 36 cm breed worden. Dat is immers de breedte van de balken van het houtskelet.
Om de balk naar beneden te drukken, plaatsen we op de twee uiteinden een autokrik. Boven de autokrik plaats je ofwel een zwaar L-ijzer, ofwel zoals wij deden een eigen gemaakte balk die je in de vertikale balk vastschroeft met een paar stevige schroeven.
Daarna trek je een streepje op de balk, gelijk met de onderkant van de horizontale balk. Dit is je referentie om te zien tot hoever je de balk moet aandrukken. Krik de balk omlaag totdat de bovenkant van de balk gelijk komt met dit streepje. Gebruik een waterpas om ervoor te zorgen dat de balk mooi waterpas ligt door aan de juiste kant de balk eventueel een stukje extra aan te drukken.
Nu worden de balken vastgezet met behulp van minimum 4 L-ijzers, eentje op elke balk aan de beide uiteinden. Bevestig de L-ijzers eerst enkel aan de vertikale balk zodat de balk niet meer omhoog kan komen. De krikken en hulpbalkjes kunnen daarna verwijderd worden.
Tenslotte wordt de balk mooi gelijk met de vertikale balk gezet door met een flinke hamer op een plank te slaan die je deels tegen de horizontale en deels tegen de vertikale balk houdt. Je doet dat eerst aan de ene kant, waarna je aan die kant de L-ijzers ook vastzet aan de horizontale balk. Daarna pas stel je de balk aan de andere kant. Als je de balk niet eerst vastzet aan het vorige uiteinde, riskeer je dat deze daar terug van zijn plaats gaat bij het stellen aan de andere kant en kun je opnieuw beginnen. Rest nog om de balk nu ook aan het tweede uiteinde vast te zetten met de L-ijzers en je bent klaar voor de volgende rij strobalen.
Deze stappen herhaal je totdat je bovenaan komt en er onvoldoende plaats is om twee strobalen boven mekaar te zetten.
Meet de afstand van de laatste balk tot de hoogte waar je laatste strobaal moet komen. Splits de strobalen op deze lengte, plus enkele centimeters en klem deze strobalen vertikaal tussen de laatste balk en ofwel de balken van de volgende verdieping of het dak.
Hiermee is je eerste stromuur klaar en kun je het hele proces herhalen voor de volgende muur.
We beginnen met het inladen van de wilgentakken die we nog bij ons moeder in de garage hadden liggen. Morgen komt immers onze Peter langs om de eerste stromuur te bouwen en dan hebben we de takken nodig. Meer hierover in het verslagje van morgen…
Aangekomen op de werf, laden we de wilgentakken uit en leggen deze in onze keuken, alias de werkuimte. Daarna laden we de camionette uit, want deze moet leeg zijn zodat we onze Velux-ramen kunnen gaan oppikken bij Paesen.
Terwijl Eefje naar Paesen rijdt om onze Velux-ramen op te pikken, klim ik alvast op ons dak om de dakpannen aan de rechterkant verder op hun plaats te leggen. Het is verschrikkelijk warm en dus moet ik regelmatig even van het dak af om af te koelen. Omdat we vandaag geen hulp hebben, vlot het werk niet zo snel, maar we houden de moed er in! Er zullen immers nog dagen zijn dat we maar met ons tweetjes zullen zijn.
Tegen de middag komt Eefje toe met de Velux-ramen. Netjes ingepakt in maar liefst 8 dozen! De camionette wordt dus weer een keertje uitgeladen. Dan is het hoog tijd voor onze middagpauze.
Na de middagpauze gaat Eefje aan de slag om ons materiaal weer in de camionette te laden (het blijft immers onze “mobiele werfkeet”). Daarna begint ze met het op lengte zagen van de wilgentakken en deze van een scherpe punt te voorzien. Met de hakbijl is dat best zwaar werk. Bij het opbouwen van de stromuren worden deze takken gebruikt om de strobalen in verband te houden. Morgen kom ik hierop nog in detail terug.
Ikzelf kruip weer op het dak om pannen te leggen. De pannen van de bovenste rij willen niet echt mooi passen en als het dan ook nog eens begint te regenen, houd ik het voor vandaag voor bekeken. Ik zal een keer samen met Papa Jef zien hoe we dit best oplossen zodat de rijen mooi aansluiten.
Ik steek dan maar een handje toe bij het snoeien en op lengte zagen van de wilgentakken. Met de cirkelzaag gaat het op lengte zagen en aanscherpen een stuk vlotter.
Zo hoeft Eefje enkel nog de uitstekende punten van de takken met de bijl te lijf gaan. We werken flink door en tegen de avond zijn alle takken op lengte en hebben we dus een redelijke voorraad voor morgen.
Nog even de werf opruimen en we gaan op tijd naar huis om morgenvroeg weer fris en monter op de werf te kunnen staan.
Zaterdagmorgen om 9u had ikzelf afgesproken in Zolder om enkele kameraden op te trommelen om ons te komen helpen verhuizen dit weekend. Er zijn immers enkele dingen die van de zolder via een steile en smalle trap naar beneden moeten en we zagen het niet zitten om dit onder ons twee te doen. Gelukkig kon ik hiervoor dus alvast rekenen op een paar straffe kameraden: Chris, Karel en Raf komen elk twee handen toesteken. Dus met een auto vol kameraden en een remork erachter rijd ik terug naar Leuven, waar mijn vrouwke ons al staat op te wachten.
Eefje heeft alvast ervoor gezorgd dat alle te verhuizen stukken een labelke gekregen hebben met hun uiteindelijke bestemming:
- stockage bij Papa Ronny
- naar onze tijdelijke woonst voor onmiddellijk gebruik
- wegvoeren naar het containerpark
- aan de kant op de benedenverdieping voor ophaling door de Kringloopwinkel
Met vereende krachten wordt er gesleurd met allerlei meubelstukken, ne frigo, fotokaders, enzovoort, … en anderhalf uur later is ons cammionette en de remork helemaal vol geladen. Terwijl Chris en Raf, samen met Eefje de laatste stukken naar beneden halen zodat ze klaar staan om opgehaald te worden door de Kringloopwinkel, ga ik samen met Karel naar het containerpark van Leuven om alvast het hout van de kleerkast die een verhuis teveel meegemaakt heeft te gaan weggooien in de container met sloophout. Volgens Eefje was het containerpark immers maar open tot 12u en we moesten ons dus reppen om hier nog op tijd te zijn. Bij aankomst bleek dat dit nog wel tot 16u open was, maar we beschouwen het als een goeie motivator om verder te werken…
Als we terug aankomen aan ons huisje in Leuven, staat alles al ongeveer beneden en dus kunnen we de remork terug volladen met nog wat meubelstukken die mee verhuisd moeten worden.
Met een goed gevulde remork en een nog beter gevulde cammionette rijden we nu naar Neerglabbeek. Zoals altijd gaat het lossen weer veel sneller dan het laden.
De magen beginnen ondertussen wel te knorren, ’t is immers al ruim voorbij de middag. We trakteren onze helpers op een fritje in de frituur op de hoek en daarna is het tijd om verder te reizen naar Tongeren. We hebben daar immers om 16u afgsproken aan het vakantiehuis van Casa Calida om wilgentakken te “gaan ophalen”.
We geven de auto met remork mee met de kameraden die de remork terug afzetten bij mijn ouderlijk huis. Die staat immers nog altijd bij ons moeder geparkeerd… En wij, vertrekken met de cammionette richting Tongeren. Bij aankomst blijkt dat we niet echt goed voorbereid waren op het “ophalen” van wilgentakken, want ze zijn net iets te lang om in de cammionette te duwen en uiteraard hebben we geen snoeischaar meegebracht, want we waren ervan overtuigd dat we die gewoon moesten oprapen en in de cammionette steken… Gelukkig heeft Gert, een collega-strobouwer, een beetje medelijden met ons en hij leent ons met veel plezier zijn snoeischaar zodat het werk toch nog wat opschiet. Probeer maar een keer wilgentakken die vers gesnoeid zijn met de hand in twee te breken en je weet meteen waarom we hier echt blij mee waren!
Even later is de cammionette volgeladen en ruikt ze heerlijk naar wilgentakken. Nog eventjes stoppen aan het vakantiehuis van Casa Calida om de snoeischaar terug te geven aan Gert en wat te babbelen over onze bouwplannen. ’t Is toch verdacht dat iedereen onze timing “ambitieus” vindt…
Ondertussen is het alweer de hoogste tijd om terug richting Zolder te vertrekken, want die avond worden we verwacht op de tennisclub in Bolderberg om spaghetti te gaan eten. Mooi meegenomen, want we zijn nu toch wel serieus vermoeid en wat blij dat we niet hoeven koken vanavond.
Onderweg zien we dat we een oproep gemist hebben van collega-strobouwer, Ward. Eventjes terugbellen… Oei, Ward heeft onderweg een accidentje gehad met de remork met wilgentakken. Remork total loss en de wilgentakken verspreid over de weg. Gelukkig heeft hij zijn vrouwke en een neef kunnen bereiken die hem hebben kunnen depanneren. De auto en het belangrijkste, Ward zijn gelukkig ongedeerd. Da’s een pak van ons hart!
Na de spaghetti nog eventjes terug langs ons ma om de cammionette daar te parkeren tot morgen en dan naar Leuven, naar een rommelig huis. De hoogste tijd om in ons bed te kruipen, want zondagmorgen moeten we er opnieuw vroeg uit en dus laten we voorlopig de rommel de rommel zijn.
Zondagmorgen vroeg uit de veren, want we hebben beloofd om voor een kleine 200 mensen spaghetti te koken op de tennisclub. De eerste eters worden verwacht tegen 12u en dus beginnen we eraan om 9u! Na onze kookshift gaan we terug naar ons moeder, waar de cammionette nog staat met onze wilgentakken. De wilgentakken worden netjes kaal gesnoeid, zodat we ze makkelijker kunnen opbergen totdat we ze nodig hebben en dan enkel nog hoeven op lengte af te kappen en aan te scherpen. Blijkt dat we toch best wel veel takken verzameld hebben gisteren, want daar zijn we wel eventjes zoet mee geweest.
Terug naar Leuven om ons huisje wat op te ruimen en een zetel van de zolder te halen, want de zetel uit de living is al verhuisd en de grond is toch net iets te hard om op te zitten…
Terwijl Eefje nog wat opruimt, zorg ik voor het avondeten. Om onszelf te verplichten ook wat rust en ontspanning te nemen hadden we ons een uiterst stopuur opgelegd! Na het eten nog eventjes TV kijken en dan vermoeid maar voldaan ons beddeke in….
]]>