Zo begint een kinderliedje uit mijn jeugdjaren en dat was vandaag echt wel toepasselijk.<\/p>\n

Het heeft zo ongeveer de hele dag geregend en dus waren we wat blij dat we al een dak boven ons hoofd hadden en binnenshuis konden werken, weg uit de regen.<\/p>\n

Voordat we op de werf toekwamen hadden we wel een spannende rit achter de rug. De auto gaf namelijk eerst een storing aan met het servostuur, waarna hij zwaarder stuurde dan een oude vrachtwagen. Naarmate we verder reden vielen alle elektrische systemen zo’n beetje uit met als gevolg dat het dashboard oplichtte als een kerstboom: geen ABS meer, geen airbag, geen airco, geen radio, ruitenwissers op “supersloom”, lichten uit, … Enfin, we waren wat blij dat we de garage gehaald hebben. Later blijkt het allemaal mee te vallen: kapotte alternator waardoor de batterij niet meer oplaadt en er dus geen elektriciteit meer beschikbaar is voor alle elektrische systemen van de auto.<\/p>\n

We pikken de camionette op bij ons moeder en rijden verder naar de werf. Daar zijn Papa Ronny en Jens al druk in de weer. Er worden balken op lengte gezaagd zodat we aan onze volgende muur kunnen beginnen. Vandaag beginnen we met de muur aan de achterzijde van de keuken. Dit is een muur die breder is dan de maximale lengte die je met strobalen in \u00c3\u00a9\u00c3\u00a9n keer kan overbruggen en brengt dus een extra uitdaging met zich mee. Om de muur in twee te delen moet er eerst een balk\u00c2\u00a0verticaal\u00c2\u00a0geplaatst worden. Ons eerste idee was om deze mooi in het midden te plaatsen om zo twee gelijke delen te cre\u00c3\u00abren, maar dat zou ervoor zorgen dat we meer balken moeten doorzagen en dus eventueel meer verlieshout opleveren. We opteren er dus voor om de muur te splitsen op de lengte van een balk en daarna enkel voor het korte overblijvende stuk de balken om naar beneden te drukken in te korten.<\/p>\n

<\/a>