Het voorbije weekend stond er heel wat op de agenda:

Zaterdagmorgen om 9u had ikzelf afgesproken in Zolder om enkele kameraden op te trommelen om ons te komen helpen verhuizen dit weekend. Er zijn immers enkele dingen die van de zolder via een steile en smalle trap naar beneden moeten en we zagen het niet zitten om dit onder ons twee te doen. Gelukkig kon ik hiervoor dus alvast rekenen op een paar straffe kameraden: Chris, Karel en Raf komen elk twee handen toesteken. Dus met een auto vol kameraden en een remork erachter rijd ik terug naar Leuven, waar mijn vrouwke ons al staat op te wachten.

Eefje heeft alvast ervoor gezorgd dat alle te verhuizen stukken een labelke gekregen hebben met hun uiteindelijke bestemming:

• stockage bij Papa Ronny
• naar onze tijdelijke woonst voor onmiddellijk gebruik
• wegvoeren naar het containerpark
• aan de kant op de benedenverdieping voor ophaling door de Kringloopwinkel

Met vereende krachten wordt er gesleurd met allerlei meubelstukken, ne frigo, fotokaders, enzovoort, … en anderhalf uur later is ons cammionette en de remork helemaal vol geladen. Terwijl Chris en Raf, samen met Eefje de laatste stukken naar beneden halen zodat ze klaar staan om opgehaald te worden door de Kringloopwinkel, ga ik samen met Karel naar het containerpark van Leuven om alvast het hout van de kleerkast die een  verhuis teveel meegemaakt heeft te gaan weggooien in de container met sloophout. Volgens Eefje was het containerpark immers maar open tot 12u en we moesten ons dus reppen om hier nog op tijd te zijn. Bij aankomst bleek dat dit nog wel tot 16u open was, maar we beschouwen het als een goeie motivator om verder te werken…

Als we terug aankomen aan ons huisje in Leuven, staat alles al ongeveer beneden en dus kunnen we de remork terug volladen met nog wat meubelstukken die mee verhuisd moeten worden.

Met een goed gevulde remork en een nog beter gevulde cammionette rijden we nu naar Neerglabbeek. Zoals altijd gaat het lossen weer veel sneller dan het laden.

De magen beginnen ondertussen wel te knorren, ’t is immers al ruim voorbij de middag. We trakteren onze helpers op een fritje in de frituur op de hoek en daarna is het tijd om verder te reizen naar Tongeren. We hebben daar immers om 16u afgsproken aan het vakantiehuis van Casa Calida om wilgentakken te “gaan ophalen”.

We geven de auto met remork mee met de kameraden die de remork terug afzetten bij mijn ouderlijk huis. Die staat immers nog altijd bij ons moeder geparkeerd… En wij, vertrekken met de cammionette richting Tongeren. Bij aankomst blijkt dat we niet echt goed voorbereid waren op het “ophalen” van wilgentakken, want ze zijn net iets te lang om in de cammionette te duwen en uiteraard hebben we geen snoeischaar meegebracht, want we waren ervan overtuigd dat we die gewoon moesten oprapen en in de cammionette steken… Gelukkig heeft Gert, een collega-strobouwer, een beetje medelijden met ons en hij leent ons met veel plezier zijn snoeischaar zodat het werk toch nog wat opschiet. Probeer maar een keer wilgentakken die vers gesnoeid zijn met de hand in twee te breken en je weet meteen waarom we hier echt blij mee waren!

Even later is de cammionette volgeladen en ruikt ze heerlijk naar wilgentakken. Nog eventjes stoppen aan het vakantiehuis van Casa Calida om de snoeischaar terug te geven aan Gert en wat te babbelen over onze bouwplannen. ’t Is toch  verdacht dat iedereen onze timing “ambitieus” vindt…

Ondertussen is het alweer de hoogste tijd om terug richting Zolder te vertrekken, want die avond worden we verwacht op de tennisclub in Bolderberg om spaghetti te gaan eten. Mooi meegenomen, want we zijn nu toch wel serieus vermoeid en wat blij dat we niet hoeven koken vanavond.

Onderweg zien we dat we een oproep gemist hebben van collega-strobouwer, Ward. Eventjes terugbellen… Oei, Ward heeft onderweg een accidentje gehad met de remork met wilgentakken. Remork total loss en de wilgentakken verspreid over de weg. Gelukkig heeft hij zijn vrouwke en een neef kunnen bereiken die hem hebben kunnen depanneren. De auto en het belangrijkste, Ward zijn gelukkig ongedeerd. Da’s een pak van ons hart!

Na de spaghetti nog eventjes terug langs ons ma om de cammionette daar te parkeren tot morgen en dan naar Leuven, naar een rommelig huis. De hoogste tijd om in ons bed te kruipen, want zondagmorgen moeten we er opnieuw vroeg uit en dus laten we voorlopig de rommel de rommel zijn.

Zondagmorgen vroeg uit de veren, want we hebben beloofd om voor een kleine 200 mensen spaghetti te koken op de tennisclub. De eerste eters worden verwacht tegen 12u en dus beginnen we eraan om 9u! Na onze kookshift gaan we terug naar ons moeder, waar de cammionette nog staat met onze wilgentakken. De wilgentakken worden netjes kaal gesnoeid, zodat we ze makkelijker kunnen opbergen totdat we ze nodig hebben en dan enkel nog hoeven op lengte af te kappen en aan te scherpen. Blijkt dat we toch best wel veel takken verzameld hebben gisteren, want daar zijn we wel eventjes zoet mee geweest.

Terug naar Leuven om ons huisje wat op te ruimen en een zetel van de zolder te halen, want de zetel uit de living is al verhuisd en de grond is toch net iets te hard om op te zitten…

Terwijl Eefje nog wat opruimt, zorg ik voor het avondeten. Om onszelf te verplichten ook wat rust en ontspanning te nemen hadden we ons een uiterst stopuur opgelegd! Na het eten nog eventjes TV kijken en dan vermoeid maar voldaan ons beddeke in….