Vandaag zondag gingen we de laatste spulletjes en meubels ophalen in Leuven.
We hadden onze wekker om 7u30 gezet, want we wouden niet te laat opstaan. Er moet best nog veel verhuisd worden, waaronder een van de belangrijkste meubelstukken: ons bed! Alvorens we naar Leuven rijden, passeren we eventjes langs onze bouwgrond, want we willen ook wel eens zien hoe de uitgegraven funderingen eruit zien.
Daarna eventjes langs ons moeder in Zolder, de remork ophalen. In de remork kunnen we dan alles kwijt wat we later naar het containerpark willen brengen. We merken bij ons moeder ook dat we vergeten waren onze wekker een uurtje verder te zetten. ’t Is dit weekend immers dat we weer omschakelen naar het zomeruur. Doeme, struis een uur later dan we gedacht hadden, dus.
Maar direct verder naar Leuven dan om zo weinig mogelijk tijd te verliezen.
In Leuven toegekomen is onze buurman net thuis om onze twee katten eten te geven. Onze lieve buurman, Jean heeft immers in onze afwezigheid de afgelopen dagen onze twee katjes verzorgd.
En dat onze buurman echt wel een schat van een vent is blijkt nog maar eens als hij spontaan aanbiedt om een handje toe te steken bij het poetsen en opruimen. Een welkome helpende hand. Bedankt, Jean!
Onze katjes zijn ook heel zenuwachtig, ze merken duidelijk dat er iets te gebeuren staat… Thelmo en Ebenezer zijn een beetje verloren in het alsmaar leger wordende huis en ze zijn duidelijk gespannen. Dat belooft een moeilijke rit naar Rekem te worden…
We zorgen dat onze katjes niet kunnen naar buiten ontsnappen terwijl we gestaag de camionnette en de remork volladen. De camionnette is letterlijk tot het dak geladen en dan is het uur van vertrek aangebroken. De katjes moeten hun korfje in en dat vindt Ebenezer helemaal niet leuk. Ze miauwt dan ook hartverscheurend, maar het is een noodzakelijk kwaad. We kunnen ze immers niet op de schoot houden tijdens de rit. Dat zou veel te gevaarlijk zijn. Thelmo is gelukkig wat rustiger.
Uiteraard mogen we ook ons Witteke niet vergeten. Onze trouwe cavia heeft met Eefje al twee verhuizen meegemaakt en blijft er dus stoïcijns kalm onder.
Ebenezer is ontroostbaar en blijft gedurende de hele rit miauwen. We zetten de remork dan ook snel af bij ons moeder (schots en scheef, maar ’t is maar tot morgen) en rijden dan verder naar Rekem. De katjes zijn opgelucht dat ze uit hun korfje mogen. De volledige vrijheid krijgen ze wel nog niet meteen. We zetten ze in onze slaapkamer terwijl we de camionnette uitladen.
Als alles uitgeladen is gaat de deur eindelijk open en kunnen ze weer van hun vrijheid genieten in het huisje. Ze moeten wel nog een paar weken binnen blijven om te gewennen aan hun nieuwe omgeving, anders lopen we het risico dat ze weglopen op zoek naar hun oude thuis.
Een inspannende dag met stress voor onze katten en toch ook wel een beetje voor hun baasjes. Hopelijk weten we bij onze verhuis naar Zolder in september deze dag iets minder stressvol te laten verlopen voor onze schatjes van katjes…