Vanavond gingen we verder werken aan het stukje muur tussen de sprong in het dak.

Terwijl ik wacht tot Eefje toekomt op de werf, breng ik alvast het materiaal naar de zolder en zie precies “iets vliegen”. Ik denk eerst nog dat ik het me inbeeld, maar dan vliegt er opnieuw iets over mijn hoofd. Dit keer zie ik het goed: het is een uil die rakelings over mijn hoofd vliegt.

Meteen weten we ook welke vogel er verantwoordelijk is voor de vogelstrontjes op onze zolder. Omdat we deze prachtige vogel geen kwaad willen doen, ga ik even bij onze gebuur vragen om het telefoonnummer van de vogelbescherming van Heusden-Zolder. Terwijl ik wacht op de vogelbescherming komt ook Eefje toe en vertel ik over mijn avonturen met onze gevleugelde bewoner.

Even later komt de ploeg van het vogelasiel toe en samen gaan we naar de zolder, maar de vogel lijkt gevlogen. Onverrichterzake keren de mensen van het asiel terug en wij eten eerst even ons avondeten alvorens we uiteindelijk aan de slag gaan.

Ik sta nog maar net op de stelling als onze uil uit zijn schuilplaats tevoorschijn komt. Hij zat blijkbaar bovenaan onder de nok tussen de balken van het skelet verscholen. Ik bel nog een keer naar de vogelbescherming en in afwachting probeer ik een foto te nemen met mijn GSM. Net op zo’n moment heeft een mens natuurlijk zijn fototoestel niet bij. Uiteraard wilt de uil niet echt poseren, of wat had je gedacht?

Uiteindelijk kruipt de uil achter het stro tussen de plastiek en het stro omhoog en zit hij helemaal achterin. De mensen van de vogelbescherming zijn van mening dat we hem daar best laten zitten en dus keren wij naar huis.

Morgenvroeg zal de vogelbescherming langskomen en zien of ze onze gast overdag makkelijker kunnen vangen. Ik ben benieuwd…