Enkele honderden meters elektriciteitsdraad en een scherp mes…

Op maandagavond hadden we afgesproken met Gert van E.V.I. BVBA in Tessenderlo om onze bouwplannen en elektriciteitsplan een keertje te overlopen. Blijkbaar hadden we ons huiswerk heel goed gemaakt, want alle benodigde stopcontacten, lichtpunten en schakelaars waren voorzien.

Gert legt ons met veel geduld uit welke draden waar nodig zijn en hoe we deze best vanuit onze elektriciteitskast laten vertrekken naar de diverse aansluitpunten. We luisteren met heel veel aandacht en zijn blij dat we de plannetjes waarop hij de verschillend draadcircuits getekend heeft meekrijgen, want dat allemaal onthouden was voor ons onbegonnen werk.

Na ongeveer anderhalf uur (tijd vliegt!) vertrekken we naar huis met enkele honderden meters elektriciteitsdraad van de verschillende types die we nodig hebben:

  • 3G 2,5cm² voor het aansluiten van stopcontacten
  • 3G 1,5cm² voor het aansluiten van eenvoudige lichtpunten
  • 5G 1,5cm² voor het aansluiten van lichtpunten, waar we 2 lichtkringen via 1 buis willen verbinden
  • VVT-draad voor het circuit van de lichtschakelaars. Dit is een buis met daarin 16 dunne draadjes met elk een andere kleurcodering die in een grote lus via alle drukknoppen met de elektriceitskast verbonden wordt.

Hoe dit alles correct aangesloten moet worden gaan we proberen uit te leggen van zodra we daar concreet mee beginnen.

Met onze auto vol elektriciteitsdraad (we hadden beter de camionette meegenomen) vertrekken we terug richting ons strohuisje, want we willen de muren op zolder nog afwerken met Fermacell.

Het werk vlot goed totdat ik de voorlaatste plaat op maat wil snijden. In mijn enthousiasme iets te vlot met het mes en rats in mijn linkerduim. Het is een gapende wonde en dus laten we alles vallen om meteen naar de spoedafdeling van het Sint-Fransiscusziekenhuis te rijden.

Daar worden we in eerste instantie gerustgesteld, dat mijn duim nog perfect gered kan worden (was erin geslaagd om toch een flinke halve centimeter diep te snijden en dus hem er niet af te snijden) en krijg ik meteen de eerste zorgen toegediend. Na een uurtje wachten in de wachtkamer mogen we de behandelingskamer binnen waar mijn duim grondig gereinigd wordt (en geloof me daar heeft de dokter best zijn werk mee gehad na een avondje werken op de bouw). Daarna krijg ik twee verdovingsprikken (ik hou me stoer, maar die voel je dus wel degelijk heeeeeel goed) en wordt de duim gehecht met een 4-tal draadjes. Tot slot wordt alles nog eens flink ingepakt door de verpleegster en dan kunnen we naar huis. Uiteindelijk valt het allemaal nog goed mee en hebben we weer een extra straf verhaal voor onze blog…