Categorieën
Ons Strohuisje

Laat de zon maar schijnen…

De verkoper van Eternit is vanmiddag gepasseerd en heeft ons voorzien van een zeer deskundige uitleg.

We weten nu dus perfect welke investering we moeten doen en wat de voor- en nadelen zijn. Ons dak ligt niet ideaal georiënteerd om het maximale rendement uit onze zonnepanelen te halen, maar het dak of het huis heroriënteren is helaas geen optie. Rekening houdend met de actuele subsidies, groene stroomcertificaten en geschatte opbrengsten op basis van oriëntering van het dak en het aantal zonnepanelen zou de investering op 12 jaar terugverdiend moeten zijn. Vanaf het 13de jaar wordt er dus geld verdiend op elektriciteit.

De verkoper was zo vriendelijk om ons het rekenblad door te sturen zodat we alles nog eens goed kunnen narekenen alvorens definitief te beslissen. Het lijkt er op dat dit een haalbare investering wordt.

Dus: laat de zon maar schijnen: dan droogt de beton van de fundering alvast beter en krijgen we later een goed rendement van onze zonnepanelen…

Categorieën
Ons Strohuisje

De fundamenten zijn gelegd

Stipt om 8u stopt de eerste betonmixer van Paesen. Er is echter geen betonpomp meegereden. Blijkbaar is er iets misgelopen bij het doorgeven van de bestelling, want die had ik toch echt wel gevraagd. Geen probleem, de chauffeur pleegt even een kort telefoontje en de betonpomp komt eraan.

De tweede betonmixer is al aanwezig terwijl we nog even op de betonpomp moeten wachten. Lang moeten we niet wachten, gelukkig ligt de betoncentrale van Paesen vlakbij… Het beton storten kan beginnen…

Het opstellen van de betonpomp op zich is al een spectaculair evenement op zich om gade te slaan. De beton wordt in de betonmixer ter plaatste gemixed, anders zou hij te veel bewegen tijdens het transport en is het onmogelijk om de vrachtwagen onder controle te houden.

Al gauw stroomt de beton uit de pomp naar beneden en de fundering loopt gestaag vol met vloeibaar beton. De korven  die we op voorhand klaargehangen hadden blijven helaas niet op hun plaats en worden door de betonstroom meegenomen. We halen de korven er dus maar even terug uit om ze later als de beton gestabiliseerd is er weer in te steken op de juiste plaats. Terwijl Papa Jef de sluis van de betonpomp een beetje in toom houdt, span ik de koorden opnieuw aan zodat we dadelijk de korven mooi op hun plaats kunnen zetten.

Terwijl de “pompbediende” de slang van de betonpomp beweegt en geleidelijk aan de fundering helemaal met beton vult, zorgen wij ervoor dat de korven weer op hun plaats komen en leggen we betonijzers in de sleuven. Met een stuk hout duwen de betonijzers naar beneden zodat ze goed in het beton zitten. We letten erop dat de ijzers de korven verbinden met de sleuven zodat er geen breuken in het beton kunnen komen.

Goed anderhalf uur en 41 kuub beton later is de fundering helemaal gevuld met beton en heeft Papa Jef de plankjes waar later de bekisting mee vastgezet zal worden op hun plaats gelegd. Zo, dat ging verbazend snel!

De basisfundering ligt erin

Ik krijg ondertussen een telefoontje van mijn schat van een vrouw. Ik ben blijkbaar met mijn slaapkop vanmorgen 3 dingen vergeten: mijn lunch, mijn drinken en mijn vrouwke een kusje geven. Foei (vooral voor dat laatste)! Vermits ik namiddag nog een afspraak heb met de verkoper van Eternit, gaat ze me mijn boterhammekes komen brengen. Zie je wel, dat ik een schat van een vrouwke heb!

Terwijl we op Eefje wachten, reinigen we ons werkmateriaal en plooien we de resterende 12 korven die als dak van de korf in de zuilen gaan dienen. Met behulp van deze korven worden de zuilen die later deze week op de betonnen fundering gezet worden met mekaar verbonden.

We zijn net aan de laatste korven bezig als mijn vrouwke toekomt met mijn boterhammekes. Ik geef haar dan ook een welverdiende knuffel en een dikke kus!

Categorieën
Ons Strohuisje

Ijzer, ijzer, ijzer, …

Vandaag had Paesen beloofd om het ijzer voor de fundering te leveren. Ik wacht op een telefoontje, de afspraak was immers dat ze een uurtje voordat ze gaan leveren telefonisch verwittigen.

Om 10u nog geen nieuws van Paesen, maar Papa Jef verwittigt me dat hij tegen 11u op de bouwwerf kan zijn. Ik rijd dus alvast naar ginds zodat we samen aan de voorbereidingen kunnen beginnen.

Er moeten immers nog een aantal dingen uitgegraven worden: een sleuf voor de installatie van de energiebocht moet nog uitgegraven worden. Deze moet een meter onder de grond liggen, dus daar hebben we nog wel wat graafwerk aan. Terwijl Papa Jef het uitgraven van de sleuf voor zijn rekening neemt, graaf ik een klein greppelke in de buitenste fundering waarin we de aardingslus leggen en deze dan terug afdekken met aarde. De aardingslus mag immers het betonijzer niet raken.

Ik moet ook nog de wachtbuizen gaan halen bij Paesen, dus eventjes naar Peer om deze te gaan ophalen. De buizen hebben een doormeter die perfect aansluit aan de opening van de energiebocht: 2 keer 110mm, 2 keer 50mm en nog eentje van 70mm. De lengte van de harde PVC buizen varieert tussen 4m voor de smalle en 5m voor de twee dikste buizen. Net iets te lang om in onze camionnette te steken, maar gelukkig is de magazijnier zo vriendelijk om alle buizen op 3m af te zagen. Zo hebben ze de perfecte lengte om tot buiten de fundering gelegd te worden en passen ze netjes in de camionnette.

Terug aangekomen op de werf, heeft Papa Jef de aardingslus ondertussen al in de grond gelegd en weer bedekt met aarde. Zo zijn we meteen klaar voor het plaatsen van de energiebocht en de wachtbuizen erop aan te sluiten. We stoppen eerst de wachtbuizen in de uiteinden van de energiebocht en laten deze daarna in de sleuf zakken. Aan de uiteinden wordt er terug zand in de sleuf gesmeten, zo voorkomen we dat de buizen niet op hun plaats blijven liggen en dat er beton in de sleuf loopt wanneer de beton in de fundering gegoten wordt. We graven de energiebocht zelf ook weer helemaal in, zodat deze enkel nog omhoog steekt waar later de elektriciteitskast en nutsleidingen in het huis toe zullen komen.

We hebben nog altijd geen nieuws van Paesen en dus bel ik nog een keertje om te informeren hoe het zit met de levering. Ik leg er de nadruk op dat er een afspraak gemaakt is om morgenvroeg om 8u beton te komen leveren en dat we voor dan nog ijzerkorven moeten kunnen plooien en plaatsen. De medewerker van Paesen belooft me dat hij ervoor zorgt dat het ijzer vandaag nog geleverd zal worden.

Net als we beginnen te vrezen dat het wel eens heel laat kan worden vandaag, komt er een bestelwagen aangereden met de betonijzers. De sympathieke chauffeur verzekert me dat hij er persoonlijk voor zorgen zal dat ook de ijzernetten nog geleverd gaan worden. We verspreiden de betonijzers taktisch langs de randen van de fundering zodat we ze er morgen terwijl de beton gegoten wordt makkelijk kunnen inleggen. We zijn bijna klaar als de chauffeur er alweer is met een kleine vrachtwagen met daarop de verwachte ijzernetten. Met ons gedrieën sleuren we de netten van de vrachtwagen en we kunnen eindelijk beginnen aan het plooien van de ijzerkorven.

We hebben in totaal 24 ijzerkorven nodig. Twee voor elke sokkel. De eerste twaalf korven worden geplooid in de vorm van een U met een afmeting van 70cm x 60cm x 70cm. Deze zullen met de benen omhoog in het beton van de fundering geplaatst worden en zorgen voor de verbinding van de fundering met de sokkels. De sokkels worden op een door Papa Jef bedacht en gelijktijdig vernuftig en eenvoudig systeem op hun plaats gehangen. Klaar om morgen perfect uitgelijnd te worden voordat de beton gestort wordt. De korven worden opgehangen aan enkele panlatten die ondersteund worden door enkele blokken hout. Zo kunnen we de korven makkelijk op hun plaats schuiven en kunnen we de beton nog onder de latten gelijk strijken. Zoals gezegd, gelijktijdig simpel en vernuftig! Per korf leggen we ook 4 plankjes klaar met 3 spijkers in. Deze leggen we morgen met de spijkers naar beneden in de beton van de fundering. Deze kunnen dan gebruikt worden om de bekisting van de sokkels aan vast te nagelen zodat deze perfect op zijn plaats blijft. Het is immers van kapitaal belang dat deze sokkels op de juiste plaats blijven liggen!

Papa Jef knipt de roosters met een heel grote kniptang op de juiste breedte. Het plooien van de korven doen we eerst door een kleine inkeping te slijpen op de plaats waar ze geplooid moeten worden en ze daarna aan de inkeping te plooien. Dit gaat heel makkelijk, maar maakt de verbinding wel iets minder stevig. Onze toekomstige buurman, Marcel, suggereert om een plank op het ijzer te leggen en dan het ijzer te plooien, gebruik makend van deze plank. Dat blijkt ook te lukken en heeft als voordeel dat de hoeken van de korf niet breekbaar worden.

We zijn ongeveer klaar met het plooien van de korven en ze op hun plaats te hangen als er een vrachtwagen van Grondwerken Vanheel toekomt om de graafmachine die er nog stond op te halen. Best spectaculair om te zien hoe de graafmachine heel precies op de dieplegger gemanouvreerd wordt.

Het is ondertussen 18u en dus alweer de hoogste tijd om naar huis te gaan en onze knorrende maag het zwijgen op te leggen.

Morgenvroeg om 7u30 zijn we alweer present om de laatste voorbereidingen af te ronden en daarna de beton te gieten.

Afscheid van Leuven…

Vandaag zondag gingen we de laatste spulletjes en meubels ophalen in Leuven.

We hadden onze wekker om 7u30 gezet, want we wouden niet te laat opstaan. Er moet best nog veel verhuisd worden, waaronder een van de belangrijkste meubelstukken: ons bed! Alvorens we naar Leuven rijden, passeren we eventjes langs onze bouwgrond, want we willen ook wel eens zien hoe de uitgegraven funderingen eruit zien.

Daarna eventjes langs ons moeder in Zolder, de remork ophalen. In de remork kunnen we dan alles kwijt wat we later naar het containerpark willen brengen. We merken bij ons moeder ook dat we vergeten waren onze wekker een uurtje verder te zetten. ’t Is dit weekend immers dat we weer omschakelen naar het zomeruur. Doeme, struis een uur later dan we gedacht hadden, dus.

Maar direct verder naar Leuven dan om zo weinig mogelijk tijd te verliezen.

In Leuven toegekomen is onze buurman net thuis om onze twee katten eten te geven. Onze lieve buurman, Jean heeft immers in onze afwezigheid de afgelopen dagen onze twee katjes verzorgd.

En dat onze buurman echt wel een schat van een vent is blijkt nog maar eens als hij spontaan aanbiedt om een handje toe te steken bij het poetsen en opruimen. Een welkome helpende hand. Bedankt, Jean!

Onze katjes zijn ook heel zenuwachtig, ze merken duidelijk dat er iets te gebeuren staat… Thelmo en Ebenezer zijn een beetje verloren in het alsmaar leger wordende huis en ze zijn duidelijk gespannen. Dat belooft een moeilijke rit naar Rekem te worden…

We zorgen dat onze katjes niet kunnen naar buiten ontsnappen terwijl we gestaag de camionnette en de remork volladen. De camionnette is letterlijk tot het dak geladen en dan is het uur van vertrek aangebroken. De katjes moeten hun korfje in en dat vindt Ebenezer helemaal niet leuk. Ze miauwt dan ook hartverscheurend, maar het is een noodzakelijk kwaad. We kunnen ze immers niet op de schoot houden tijdens de rit. Dat zou veel te gevaarlijk zijn. Thelmo is gelukkig wat rustiger.

Uiteraard mogen we ook ons Witteke niet vergeten. Onze trouwe cavia heeft met Eefje al twee verhuizen meegemaakt en blijft er dus stoïcijns kalm onder.

Ebenezer is ontroostbaar en blijft gedurende de hele rit miauwen. We zetten de remork dan ook snel af bij ons moeder (schots en scheef, maar ’t is maar tot morgen) en rijden dan verder naar Rekem. De katjes zijn opgelucht dat ze uit hun korfje mogen. De volledige vrijheid krijgen ze wel nog niet meteen. We zetten ze in onze slaapkamer terwijl we de camionnette uitladen.

Als alles uitgeladen is gaat de deur eindelijk open en kunnen ze weer van hun vrijheid genieten in het huisje. Ze moeten wel nog een paar weken binnen blijven om te gewennen aan hun nieuwe omgeving, anders lopen we het risico dat ze weglopen op zoek naar hun oude thuis.

Een inspannende dag met stress voor onze katten en toch ook wel een beetje voor hun baasjes. Hopelijk weten we bij onze verhuis naar Zolder in september deze dag iets minder stressvol te laten verlopen voor onze schatjes van katjes…

Funderingen en leem

Op zaterdag stonden er weer twee dingen tegelijk op de agenda:

In Zolder worden de funderingen uitgegraven. Jef Vanheel is al op post om 7u30 en Papa Jef houdt een oogje in het zeil.

Ondertussen zijn wij naar de leemcursus van Casa Calida. Op de werf van Hein zijn tandartspraktijk wordt vandaag door Casa Calida een cursus lemen gegeven in samenwerking met Matthias van het Leemniscaat.

We zijn in totaal met een zestiental cursisten en dus wordt de groep in twee gesplitst:

Groep 1 begint met Hein en leert hoe je leem mengt met water en stro zodat hij gebruiksklaar is om op de muren aan te brengen. We beginnen met de strohalmen van het scheren van de strobalen fijner te malen met behulp van een grasmaaier. Dan wordt de leem gemengd met water en aangevuld met de ingekorte strohalmen. Zo krijgen we een leem die genoeg kleeft en niet gaat barsten. Het stro zorgt voor structuur in de leem.

Groep 2 begint met Matthias die uitlegt hoe je met de door hem ontworpen machine leem op de muur spuit. Dit gaat toch een heel stuk makkelijker zo lijkt het.

We sluiten ons eerst aan bij de eerste groep en tot de middag mengen we leem met water en stro met behulp van de “mixer”. We brengen de leem aan op de muur en ondervinden dat dit toch wel hard werk is en als je ervoor kiest om het op deze manier te doen, je ofwel een heel tijdje bezig bent ofwel zorgt dat je veel vrienden hebt die komen lemen. Het is op zich niet moeilijk en dus kun je het gemakkelijk iedereen aanleren om te komen helpen.

Tijdens de middag gaan we op bezoek bij Hein en Geert thuis, waar Geert een heerlijke pastamaaltijd voor ons klaar gemaakt heeft. Onze complimenten, het was echt waar heel lekker. Je zou bijna voor het eten alleen al inschrijven voor de leemcursus!

’s Namiddags worden de groepen gewisseld en dus krijgen we nu de nodige uitleg van Matthias over het “geautomatiseerd lemen”. We ondervinden dat lemen met de spuitmachine ook zo zijn problemen met zich meebrengt. De slang waarlangs de leem omhoog gepompt wordt is best zwaar om te hanteren en we moeten af en toe stoppen als er een steen tussen de leem geraakt is. Hierdoor raakt de spuitmachine immers verstopt en dus moet deze eerst gedeblokkeerd worden alvorens je verder kan werken.

Als de eerste laag leem aangebracht is, brengen we een wapennet aan om te voorkomen dat de leem gaat barsten. Terwijl we deze netten met een kam in de leem wrijven proberen we, zoals Matthias het voordeed, de muren al zo recht mogelijk te krijgen. Dat bespaart een hoop werk in de tweede laag leem. Leem wordt altijd in twee lagen aangebracht, waarbij we de muren bij het plaatsen van de tweede laag “strak” zetten. Heel belangrijk tijdens het aanbrengen van de eerste laag is dat je houten balken bedekt met een rietmat bijvoorbeeld. De leem hecht zich immers niet aan het hout, maar wel op deze rietmatten.

Het gaat heel goed vooruit met de machine van Matthias en dus schieten we aardig op.

De tijd vliegt voorbij en voor we het goed en wel doorhebben is het alweer tijd voor het vieruurtje. Geert trakteert ons op koffie, fruitsap en lekkere Limburgse vlaai.

Na het vieruurtje toont Matthias ons hoe we de geleemde muren recht maken met behulp van een tweede laag leem die zich hecht aan de eerste laag. Het geheim bestaat erin om bij het aanbrengen van de leem niet te zuinig te zijn en deze meteen uit te smeren. Eerst moet je immers zien dat je voldoende massa hebt om deze daarna met behulp van een rechte lat gelijk te trekken. Waar er te veel is schraap je zo wat leem weg, die je dan weer inwrijft op plaatsen waar er leem te kort is.

Alvorens je deze tweede lag kan zetten, moet je de eerste laag ongeveer een maand lang laten drogen. We noteren dat we hiermee in onze planning rekening gaan moeten houden, zeker als we onze streefdatum willen halen!

Als de muren recht zijn, zien we nog enkele strepen in de leem van de plank waarmee we de leem gelijk getrokken hebben. Om deze weg te werken moeten we wachten tot de dag erna. Met behulp van een vlakke spons, die we een beetje vochtig maken kun je door middel van cirkelvormige bewegingen de muren perfect afwerken.

Na de demonstratie door Matthias gaan we zelf aan de slag en het gelijk trekken van de muren lukt me vrij aardig, al zeg ik het zelf… We maken gebruik van een fijne leem, gesponsord door Ecomat. We werken verder totdat alle gemengde afwerkingsleem opgewerkt is.

Daarna toont Matthias binnen in het huis nog hoe je met een speciale afwerkingsleem (naam even vergeten) ook verkrijgbaar via Ecomat een muur perfect kunt afwerken, inclusief een kleurtje naar eigen smaak. Deze fijne leem wordt heel dun aangebracht op de muur en kan daarna bijna meteen strak gezet worden met behulp van de spons.

Ziezo, de dag is om en we hebben het lemen van begin tot einde kunnen inoefenen onder deskundige begeleiding van Hein en Matthias. We zitten zelf ook helemaal onder de leem, maar dat vinden we niet erg. We hebben een leerrijke dag achter de rug en we zijn er meer dan ooit van overtuigd dat we dit wel gaan klaar krijgen.

Ah ja, voordat we het vergeten. We hebben alles gefilmd van het begin tot het einde. Eefje zal haar uiterste best doen om dit allemaal mooi samen te knippen en van de nodige commentaar te voorzien zodat we er een echte “leemcursus instructievideo” van kunnen maken. Een beetje geduld wel, mensen. Want hier is toch wel wat werk aan. Zodra het filmpje klaar is zullen we hem bezorgen aan Casa Calida zodat zij hem op de website kunnen plaatsen en/of doorsturen naar de cursisten.