Ons Strohuisje

Jawel, jullie lezen het goed. De bekisting die we helemaal zelf in mekaar geknutseld hebben werd vandaag vol beton gestort en ze heeft het gehouden. Geen druppelke beton is er ontsnapt!

Nu moeten we wel toegeven, dat we weer geluk hadden met de vrachtwagenchauffeur van Paesen. We hadden namelijk gedacht van de beton mooi glad te strijken met een lange plank vanop de kant. Dat lukt dus niet! Als je een betonplaat mooi gelijk wil trekken, moet je er met je voeten in gaan staan (met rubberen laarzen aan je voeten uiteraard) en ze dan gelijk trekken zodat het ongeveer waterpas is. Daarna wordt het perfect afgewerkt met een vlakke plank aan een steel.

Niks van dat alles hadden wij uiteraard beschikbaar op de werf. Gelukkig had onze chauffeur dit wel voorhanden en heeft hij ons een handje toegestoken om onze betonplaat perfect glad te krijgen. ’t Zijn echt toffe mannen daar bij Paesen!

We moeten ons nieuw domicilieadres nog officieel gaan laten registreren en vermits het nog vroeg is rijden we even naar het gemeentehuis van Meeuwen-Gruitrode om ons als (tijdelijke) nieuwe inwoners te laten registreren. We waren wel eventjes vergeten dat onze stroomgroep ook vandaag tussen 8u en 9u geleverd werd. Terwijl we onderweg zijn rinkelt mijn GSM, maar ik ben net te laat met opnemen. ‘k Zal straks wel terugbellen, eerst even onze paparassen op ’t gemeentehuis in orde brengen. Onderweg terug naar huis vraagt Eefje wanneer onze stroomgroep weer geleverd werd. Ikke: “Oeps, dat was tussen 8u en 9u vandaag.” Het begint me te dagen dat dat telefoontje vermoedelijk van de chauffeur met de stroomgroep is…

Snel even terugbellen om te zeggen dat we er aan komen. We moeten een paar keer terugbellen eerdat we de chauffeur terug aan de lijn krijgen. Hij heeft de stroomgroep op aangeven van onze buurman, Marcel, neergezet aan de straatkant, net voor het hout. Daar staat hij niet in de weg, dus dat is OK. Weer eens geluk gehad dus…

Terug op de werf beginnen we alvast met het verdelen van de worteldoek aan de achterkant van het huis. Zo hoeven we dat alvast morgen niet meer te doen als de kiezel gebracht wordt. Het leggen van de worteldoek gaat heel vlot en het is net geen middag als het deel dat we al kunnen leggen op zijn plaats ligt. We leggen er nog wat planken op om zeker te zijn dat hij op zijn plaats blijft liggen en nemen daarna een namiddagje vrijaf. Er valt zo dadelijk toch niets meer te doen.

We parkeren onze “mobiele werfkeet” weer bij ons moeder in Zolder en rijden dan weer naar huis. Daar ligt ook nog wel wat huishoudelijk en ander werk op ons te wachten: gras maaien, was sorteren, was plooien, poetsen, … Allemaal dingen die we ergens tussen het werk op de bouw in moeten passen.

Als alle karweitjes opgeknapt zijn sorteren we nog even onze facturen en offertes en dan is het tijd voor een avondje rust op de zetel. Morgen zal het immers weer een zware dag zijn…

Zaterdag begonnen met het maken van de bekisting voor de bodemplaat onder de garage. Dat bleek toch echt wel niet zo eenvoudig te zijn als ik me dat had voorgesteld. Omdat we ’s avonds naar Jeff Dunham moesten in ’t Sportpaleis konden we ook niet echt lang doorwerken, dus is er van de vrije zondag niks in huis gekomen.

Maandagmorgen om 8u stipt wordt er immers het beton geleverd voor de bodemplaat en dus moet tegen dan de bekisting en het wapennet klaar zijn. Een beetje druk dus om alles tijdig klaar te krijgen…

Onze bereidwillige buur heeft ons zaterdagmiddag en zelfs zondagmiddag even een handje toegestoken. En gelukkig maar, want alleen was het toch echt niet makkelijk! We bellen ook even naar Papa Jef om raad te vragen, want eventjes zien we ’t niet meer zitten. Doordat de sokkels een beetje midden in de bodemplaat zitten, is het immers niet gewoon een rechthoek maken, maar eentje met hindernissen…

We laten het uiteindelijk niet aan ons hart komen en zijn dus vandaag vroeg in de morgen alweer terug in Zolder om de bekisting verder af te werken en de wapennetten erin te leggen.

We beginnen met twee planken aan boven mekaar vast te schroeven door middel van een klein plankje aan de achterkant. Dit plankje dient als verbindingsstuk en versteviging. Daarna wordt zo de plank van 20cm hoog perfect waterpas op de juiste hoogte geplaatst tegen en/of tussen de sokkels. Er wordt gezaagd, geschroefd en getimmerd om alle planken mooi op de juiste lengte te krijgen en ze daarna op hun plaats te zetten.

Om zeker te zijn dat de planken niet weggeduwd worden door de beton, slaan we op de hoeken en in het midden nog een plankje schuin tegen de geplaatste planken. Dit plankje wordt in de grond ingegraven en zorgt er zo voor dat alles verankerd zit en niet naar achter kan. En om helemaal 100% zeker te zijn, smijten we daarna nog een hoop zand tegen de planken als extra weerstand.

Dit werkt prima voor de planken die aansluiten op de sokkels, maar achter de sokkels moeten we de oppervlakte van de plaat nog naar achter verlengen en dus moeten we daar twee keer een hoek maken. Dit doen we door de eerste plank op zijn plaats te zetten, mooi op lengte en daarna via een L-ijzer de achterste plank ertegen te bevestigen. Aan de andere kant plaatsen we ook met behulp van een L-ijzer de andere plank ertegen en we zorgen dat alles mooi aansluit op het frame rond de sokkels. Dan alles mooi op hoogte en waterpas zetten en uiteindelijk verankeren, net zoals de rest van het kader.

Het werk wordt een paar keer onderbroken door bezoekers. Zo komt Dries die ons woensdag een handje komt toesteken bij de opbouw van het skelet alvast eens met vrouw en kinderen een kijkje nemen op onze werf. Even later komt ook Michael ook langsgefietst met vrouw en kinderen. Dit bezoekje blijkt heel nuttig te zijn, zo lees je enkele zinnen verderop hier… Verder ook nog enkele fietsers die gepasseerd zijn en eventjes komen piepen. Enfin, de verhalen dat een strowerf nooit verveeld omdat er altijd wel volk passeert zijn dus waar. Dat hebben we vandaag en gisteren aan den lijven ondervonden. ’t Was bij momenten net alsof het een “Open Werf” dag was.

Enfin, zo rond 17u zondag is de bekisting klaar. Maar nu, hoe krijgen we die wapennetten mooi op hun plaats?

Probleem 1: Ze passen niet echt perfect in onze rechthoek en dus moeten ze op maat “geknipt” worden. Weer eventjes Papa Jef storen op zondag. Oef, we kunnen zijn kniptang ophalen om daarmee alles mooi op de juiste lengte te knippen. Probleem 1 opgelost.

Probleem 2: De netten moeten in twee niveaus klaar gelegd worden zodat de beton er gewoon tussen kan stromen. Hm, geen stenen op onze bouwgrond, dus niks voorhanden om deze omhoog te leggen. Gelukkig hebben we vandaag wat bezoek gehad op onze werf. Zo stelde Michael voor om bij hem thuis enkele snelbouw bakstenen te komen afhalen die hij nog op overschot had. Als we deze met een bijtel en hamer splitsen hebben we meteen voldoende stenen om alles mooi op zijn plaats te leggen. Probleem 2 opgelost.

Probleem 3: Die netten wegen eigenlijk toch wel wat veel om met ons tweeën te dragen en op hun plaats te leggen. Net als we naar Papa Jef willen vertrekken om de kniptang te gaan halen, komen Papa Ronny en Jens toe om een kijkje te komen nemen op de werf. Jens biedt spontaan zijn hulp aan. En terwijl wij naar Papa Jef rijden voor de kniptang, gaan Papa Ronny en Jens eventjes iets eten in afwachting dat wij terugkomen.

Omstreeks 19u zijn we allemaal ter plaatse op de werf en worden meteen de handen uit de mouwen gestoken. (In mijn geval niet zo moeilijk, want een T-shirt was ook vandaag ruim warm genoeg!) Een goeie 2 uur later, net voordat het donker wordt ligt het laatste net op zijn plaats. Een beetje moe maar voldaan parkeren we de cammionette weer in Zolder bij ons moeder en na een welkom stukje taart (onze schoofzak is allang verteerd ondertussen) rijden we weer naar huis.

Nog eventjes deze blog schrijven en dan ons bed in, want morgen moeten we er weer heel vroeg uit…

Papa Jef heeft gisteren, donderdag de bekisting klaargemaakt zodat we vandaag de beton voor de sokkels waarop het houtskelet zal steunen kunnen gieten.

We hebben hiervoor 3 kuub beton besteld met 350kg cement per kuub. Deze betonmix is iets vaster van struktuur en droogt sneller. Dit laatste is ook belangrijk, vermits we over een goeie week met de bouw van ons houtskelet willen beginnen!

Omdat de helpende handen overdag moeten werken, bestellen we de betonmixer tegen 17u, zonder betonpomp dit keer. We gaan de beton met kruiwagens in de sokkels gieten met wat werkvolk erbij. Enfin, dat was het plan…

De betonmixer is stip om 17u aanwezig op de werf, maar helaas hebben we op dat moment maar 1 werker en 1 kruiwagen present op de werf. De werker ben ikzelf en de kruiwagen is de kruiwagen van Papa Jef die hij voor ons op de werf achter gelaten had. De planning was om snel even een nieuwe kruiwagen te kopen voor op de werf, maar helaas was de bouwhandel uitzonderlijk op vrijdag 1 april gesloten. Goei mop, echt waar!

Gelukkig is de chauffeur van Paesen bereid om een handje toe te steken. De eerste 4 sokkels worden rechtstreeks van de vrachtwagen gelost via de betongoot. Dat gaat nog makkelijk en snel. Daarna moet er met de kruiwagen gereden worden. Niet zo simpel, want zo’n kruiwagen beton is best zwaar… Terwijl ik de goot leegschraap en overtollige beton wegschep naar een eventuele volgende sokkel, kruit de chauffeur met de kruiwagen.

Mijn schoonbroerke, Jens, is ook aanwezig op de werf, maar aangezien we maar met 1 kruiwagen zitten kan hij niet meteen helpen.

Onze buurman, Marcel, hanteert de spatel en zorgt dat de sokkels mooi glad afgestreken worden. Zoals het gezegde zegt: “Een goeie gebuur is beter dan een verre vriend.”

Even later komt ook Raf toe, met een extra kruiwagen en nu gaat het echt goed vooruit. Na een klein uurtje werken zijn alle sokkels netjes gevuld en afgestreken.

Morgen wordt een super zonnige dag voorspeld. Ideaal weer dus om de beton te laten uitharden en voor ons om te genieten van ons laatste weekend vrijaf voordat het serieuze werk begint tijdens de paasvakantie!