Vandaag hebben Eefje en ik verder gewerkt aan de muur op zolder en deze bracht weer een keer een nieuwe uitdaging met zich mee.
Rij 3 en 4 van de muur leverden geen probleem, want deze pasten nog perfect tussen de verticale balken van het skelet en konden dus op de klassieke manier aangedrukt worden, maar van de twee rijen daarop pasten enkel de onderste rij tussen de balken van het skelet. De 6de rij zit aan de linkerkant al tussen de spanten van het dak en daarboven zit dus geen balk waartegen de krikken gezet kunnen worden om de balk naar beneden te drukken om het stro te persen.
Zo zetten we aan de twee schuine balken van het spant een driehoek vast. Daaronder zetten we een balkje en daaronder de krik op de aan te drukken balk. Doordat de driehoeken verankerd zitten blijven deze mooi op hun plaats zitten bij het aandrukken en wordt de balk probleemloos aangedrukt. De ijzers aan de binnenkant van het spant vastnagelen vergt zoals gewoonlijk weer wat lenigheid, maar dat lukt al vrij aardig tegenwoordig.
Morgen komt Jens weer een handje toesteken terwijl ik werken ben. Uiteraard ben ik alweer heel curieus om te zien wat er klaar is tegen dat ik thuis kom…
…het blijft spannend om te zien of we genoeg stro gaan hebben voor de muren die nog gebouwd moeten worden.
Jens en Eefje hebben gisteren flink doorgewerkt en dus is er alweer een stapel stro in de muren verdwenen. De schilderatelier/fotostudio is bijna klaar. Enkel het stro boven het raam en dat van de zijmuur moet nog geplaatst worden.
Eefje en ik hebben vandaag  het stro boven het raam voor onze rekening genomen. Dat was allesbehalve simpel, maar met vereende krachten hebben we ook dit weer tot een goed einde kunnen brengen. Bij het aandrukken van het stro boven het raam kwam zowaar de balk die we tussen het skelet en de balk boven het raam zat, los door de druk van het stro. We hebben dan de balk maar gestut met een extra verticale balk om er zo voor te zorgen dat het raamkader zijn vorm blijft houden.
Daarna willen we beginnen met de muur van de zolder langs de achtergevel. Voordat we daaraan kunnen beginnen moet wel nog stro tussen de balken gestopt worden boven het raam van onze slaapkamer. De buizen voor de afwatering en het sanitair liggen daar nog in de weg en die worden dus even van plaats verhuisd. Dan wordt er een stelling afgebroken en verhuisd zodat we de ruimte tussen de balken langs onder kunnen afsluiten met een triplex plank. En als deze goed vastzit, wordt de stelling opnieuw afgebroken en verhuisd naar de zolder, waar we die de komende dagen zullen nodig hebben. Het afbreken en opstellen van stellingen gaat tegenwoordig als een fluitje van een cent, zodat we er al lang niet meer tegen op zien om een stelling te verhuizen.
Op zolder begin ik met de strobalen uit het dak te halen tussen de laatste twee balken van het dak. Deze hebben we destijds overal consequent teveel ingestoken en moeten er eerst weer uit zodat we de muur naar boven kunnen laten doorlopen. Ondertussen maakt Eefje alvast de strobalen voor de muur een beetje rechter zodat die beter aansluiten. De tijd vliegt en het is alweer bijna tijd om naar huis te gaan. We sluiten de werkdag (ja voor ons is 1 november ook een werkdag) af door de eerste twee rijen strobalen in de muur te plaatsen en deze aan te drukken.
Morgenavond gaan we verder werken aan deze muur. We hebben al een idee hoe we de spits van het dak gaan aanpakken, maar de praktijk zal moeten uitwijzen of de theorie werkt…
Ons hout begon zo stilletjes aan op te geraken. De hoogste tijd dus om een nieuwe stapel hout te laten leveren.
Vanmorgen waren we dus al vroeg op de werf om zeker te zijn dat we aanwezig waren om het hout in ontvangst te nemen en het zo snel mogelijk droog binnen te leggen. Het is immers weer een echte Belgische zomer en met doorweekt hout kan een mens nu eenmaal geen stromuren bouwen.
In afwachting van de vrachtwagen van Brems beginnen we alvast op Zolder met het afwerken van het hoekje. Geen eenvoudige klus en we zijn er dus nog mee bezig als we een vrachtwagen met hout zien stoppen. Onze levering is ter plaatse!
De vriendelijke chauffeur legt het hout zo dicht mogelijk bij ons huis, zodat we niet te ver met onze balken hoeven te sleuren. We vliegen er meteen in om alle hout binnen te brengen:
een boel geschaafde balken van 8cm x 6cm voor het maken van de raamkozijnen
5 geschaafde balken van 16 x 5,5cm die we nog ontbraken voor het plafond van de studio / atelier
een heleboel gedrenkte balken van verschillende lengtes en 17,5cm x 6cm voor het aandrukken van het stro in de stromuren
De geschaafde balken worden in “de living” klaar gelegd en voor de gedrenkte balken maken we plaats in de garage. Na 2 uur zwoegen en sleuren liggen alle balken binnen en zijn wij pompaf. We nemen dus een iets langere middagpauze om weer op adem te komen.
Na de middag beginnen we met het op zijn plaats leggen van de resterende draagbalken van het plafond in de studio/atelier. Er is maar een balk die we niet zo dadelijk op zijn plaats krijgen. Deze moet aan een kant in een uitgefreesde opening gestoken worden die net onder een verticale balk zit. Hiervoor vragen we morgen even raad aan Papa Jef.
Daarna beginnen we opnieuw aan het hoekje op zolder. We weten niet goed hoe het stro hier goed op zijn plaats gezet kan worden en daarenboven ook nog eens aangedrukt worden. Uiteindelijk krijgt Eefje een lumineus idee: “Als we nu eens de laatste hoek eerst plaatsen en het stro naar boven aandrukken? Dan kunnen we de voorlaatste rij stro plaatsen zoals we in een normale muur de laatste rij stro zetten met op maat gemaakte verticale balen.
Goed plan! Maar hoe gaan we dit stro naar omhoog aandrukken? Nog eventjes brainstormen en uiteindelijk vinden we een mogelijke oplossing: We bouwen eerst een tafeltje waarop we de aandrukbalk leggen en daarbovenop de strobalen die moeten aangedrukt worden. Dan wordt alles met de potkrikken omhoog gekrikt.
Een beeld zegt meer dan 1000 woorden, dus:
Het "tafeltje" met de krikken eronder en de aandrukbalken en aan te drukken stro erboven.
Van onder naar boven:
het stro van de onderste lagen stro
aangedrukt op de normale manier
het “tafeltje” met de krikken eronder
de aandrukbalk om het stro naar boven te drukken
het aan te drukken stro: tussen de schuine balken van het dak geschoven en de hoek zo goed mogelijk opgevuld met pakketjes en los stro
We krikken alles omhoog en onze “uitvinding” lijkt te werken. Even door de Velux kijken om te zien dat we onze pannen en al niet omhoog gedrukt hebben. Neen, die liggen nog perfect op hun plaats. Conclusie: Het werkt, kapitein! Het werkt! Da’s een hele opluchting, want we gaan nog 5 van die hoeken moeten maken.
Vanmorgen zijn we nog eens goed op tijd op de werf. Het zal blijken dat dit geen overbodige luxe was, want we zijn het merendeel van de voormiddag zoet met het op zijn plaats leggen van de afvoer voor het toilet.
We waren gisteren al de beugels gaan halen bij “den Brico” en vandaag gingen we die “snel even” op hun plaats zetten. Dat blijkt dus toch wel een beetje tegen te vallen. Om te beginnen moet de sleuf voor de eerste buis die uit het stro geslepen is verbreed worden, anders krijgen we onmogelijk de buis tussen de beugels geklemd. De beugels worden dan om de meter vastgeschroefd op het tussenschot, telkens een goeie centimeter lager zodat we het vereiste verval van een centimeter per meter krijgen.
De afvoerbuis in de beugels duwen lukt niet meteen van de eerste keer. We moeten hier en daar onze geul nog wat verbreden en/of verdiepen eerdat de buis eindelijk op haar plaats wil en we ze kunnen vastzetten.
Daarna is het de beurt aan de tweede buis die dwars door de tussenschotten ligt en naar buiten voert. Hier ligt nog geen stro, dus de beugels ophangen is hier alvast een stuk makkelijker omdat we beter aan de schroeven kunnen. Blijft nog het probleem van het inschuiven van de buis in de beugels. Dit moet zijdelings gebeuren en dus moeten de uitsparingen in de tussenschotten verbreed worden. Als dat gebeurd is, schuift de buis er makkelijk tussen en kan ze vastgezet worden.
De tweede buis ligt eindelijk ook op haar plaats en vast. Zo zijn we zeker dat het verval constant zal blijven.De haak in deze bocht heeft heel wat zweet gekost, maar uiteindelijk hebben de aanhouders weer gewonnen!
Het is ondertussen al middag en dus heeft dit werkje ons al bij al bijna 3 uur tijd gekost!
Terwijl onze buurman, Marcel, het onkruid in onze tuin “een beetje bijsnoeit” omdat het in zijn tuin begint binnen te dringen, beginnen wij op zolder met het opbouwen van onze eerste schuine muur.
Omdat we bij het stro in het dak stoppen iets te ijverig geweest zijn en stro tot op de rand van het dak gestoken hebben, uitgezonderd de oversteek, moeten we eerst het stro tussen de twee schuine balken van het skelet verwijderen. Om dit te doen moeten eerst de planken die onder het stro zitten om dit op zijn plaats te houden doorgezaagd worden. Niet zo heel eenvoudig, vooral omdat er weinig ruimte is om te werken, maar al bij al gaat dat nog redelijk vlot. Daarna trekken we de strobalen eruit. Dat gaat heel makkelijk. Gelukkig maar!
Om de muur die aansluit aan het dak op te bouwen, beginnen we met eerst los stro in de hoek te duwen achter de aansluiting met het dak. Daarna zetten we de eerste strobaal op zijn kant tussen de twee schuine balken van het dak. De muur wordt dan verder opgebouwd zoals normaal en door het klemmen van de laatste strobaal wordt het stro in de hoek mee aangedrukt. Perfect! Laag 2 erop volgens hetzelfde principe en de lagen verbinden met de wilgentakken. Tot zover alles ok.
Daarna komt weer een leuke uitdaging: het aanpersen van dit stro! Mits we tussen de balken van het dak geen verticale steun hebben om ons balkje voor het aandrukken van de balken met de potkrik te monteren, moeten we hier improviseren. Onze oplossing: links en rechts op de balken een blokje gezet, plank eronder en daaronder de krik.
Creatief met aandrukbalkjes, deel "ik weet niet meer hoeveel"...
Aan de andere kant is er een verticale steun en kunnen we de klassieke oplossing toepassen. De balk aandrukken is daarna een fluitje van een cent. Maar daarmee zijn nog niet alle problemen van de baan, nee hoor… De L-ijzers vastzetten aan de verticale balk vormen geen probleem. Daar hebben we ruimte zat. Maar tussen de balken… Jongens, heb ik geluk dat ik nogal “ne smalle” ben en half tussen de balken kan kruipen om deze vast te zetten. Een smallere boor zou hier alvast iets makkelijker werken vermoed ik, maar ja we moeten roeien met de riemen die we hebben.
De L-ijzers tussen de balken zijn moeilijk te bereiken, maar ook hier is het weer de aanhouder dat wint!
Het was een dagje zweten en zwoegen, maar uiteindelijk is ons huisje toch alweer een stukje verder af!
